Πως χτίζεται ο ρόλος του γονιού;
Συχνά ακούμε τις φράσεις από τους γονείς ‘’ μα γιατί δεν μας δίνουν ένα manual για να μεγαλώσουμε το παιδί όταν το παίρνουμε από το μαιευτήριο; ‘’ του φώναξα τόσο πολύ και μετά με έφαγαν οι τύψεις;» «έγινα σαν το πατέρα μου και τρόμαξα με το τρόπο που μίλησα στο παιδί μου, τι φταίει κι αυτό;» Τελικά πόσο βοηθάει όταν επιβάλλω συνέπειες ;
Αμέτρητα τα ερωτήματα. Μα ποια τελικά είναι η σωστή απάντηση;
Το μεγάλωμα των παιδιών είναι μια διαδικασία δυναμική, προκλητική προκλήσεις και συνάμα συναρπαστική. Η απογοήτευση, ο θυμός , και η απελπισία διαδέχεται τη χαρά, το θαυμασμό, την έκπληξη μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κυρίως στα πρώτα χρόνια ανάπτυξης του παιδιού. Ο ρόλος του γονιού δίνεται χέρι-χέρι με την ευθύνη, άμεσα με τη γέννηση του παιδιού. Χρειάζεται εξάσκηση, δοκιμή , εκπαίδευση κυρίως φροντίδα προς τα έσω. Θα μάθουμε πως χτίζεται αυτός καθώς αφουγκραζόσαστε και παρατηρούμε την εξέλιξη του παιδιού. Η αγάπη που θέλουμε να του δείξουμε στο μεγάλωμα του θέλει τρόπο για να εκδηλωθεί. Χρειάζεται συχνά γνώση και τέχνη για να εκφραστεί αποτελεσματικά. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν. Όλοι κάνουν σφάλματα. Ας το αναγνωρίσουμε.
Θα ναι καλό να συμβουλευόμαστε τους ειδικούς όταν χρειαστεί (παιδίατρο, ψυχολόγο, δάσκαλο), να διαβάζουμε κατάλληλα βιβλία για τη διαχείριση των παιδιών. Παράλληλα όμως να μη ξεχνάμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αναλογιζόμαστε τι μπορεί να πυροδότησε μια έντονη αντίδραση μας σε μια δύσκολη στιγμή. Θα ήταν χρήσιμο να μη διαιωνίζουμε αποτυχημένες τακτικές «κολλημένοι» στην ιδέα ότι «κάνουμε το σωστό» «αυτό που γνωρίζουμε από τον τρόπο που μας μεγάλωσαν». Εξετάσεις δίνουμε κάθε μέρα με κριτές το παιδί μας και εμάς τους ίδιους.
Δεν βοηθά να τρομάζουμε και να ντρεπόμαστε για τα αρνητικά μας συναισθήματα. Όλοι οι γονείς έχουμε και αρνητικά συναισθήματα στην ανατροφή των παιδιών μας. Είναι χρήσιμο να μην προσπαθούμε να συγκρινόμαστε με το πρότυπο που έχουμε διαμορφώσει βάσει των προσδοκιών μας. Επίσης να μη συγκρινόμαστε με τους ιδανικούς γονείς που προβάλλονται κάποιες φορές μέσα από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τα περιοδικά. Όλοι οι γονείς κουράζονται και νιώθουν εξαντλημένοι κάποια στιγμή. Δεν αποτελείτε εξαίρεση. Είστε φυσιολογικοί άνθρωποι με συγκεκριμένες δυνατότητες και με αδυναμίες. Δε χρειάζεται και δεν πρέπει να προσδοκάτε να φτάσετε την τελειότητα. Αρκεί που προσπαθείτε να γίνετε όσο καλύτεροι μπορείτε.
«Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει».
Paulo Coelho
Καπερναράκου Όλγα
Ψυχολόγος